Hoste, Huib. ‘Bouwkunst en de moderne samenleving’.  Ter Waarheid, Jg.1 (nr 2), Februari 1921, p 80-90.

In deze passage vergelijkt Hoste de kledingstijlen van vrouwen uit verschillende culturen. Ze plaatst een wilde vrouw tegenover een verfijnde dame uit Parijs en benadrukt de overeenkomsten in hun kleding. Hoste beschrijft hoe de wilde vrouw haar lichaam bedekt met weinig stof en zich verbetert met veren en metalen ornamenten, terwijl de Parijse dame ‘s avonds even onthullend gekleed is en veel veren, juwelen en sieraden draagt. Ze suggereert hiermee dat er weinig verschil is in de manier waarop beide vrouwen zich kleden. Dit toont aan dat de manier waarop mensen zich kleden om zichzelf te versieren en te uiten, universeel is, ongeacht hun culturele achtergrond.

Hoste’s bedoeling is om te benadrukken dat de kledingstijlen van vrouwen uit verschillende culturen en omgevingen in wezen hetzelfde zijn. Dit illustreert het idee van “extremen ontmoeten elkaar” en suggereert dat er minder verschil is tussen de beschaafde wereld en de wilde wereld dan men zou denken. Het benadrukt dat ondanks de ogenschijnlijke verschillen tussen culturen en samenlevingen, er op een dieper niveau een gemeenschappelijke menselijkheid bestaat.

Deze tekst bekritiseert het binaire denken in termen van “barbaars” en “beschaafd”, en stelt dat deze concepten relatief zijn en geen absolute verschillen vertegenwoordigen. De auteur benadrukt dat beide vrouwen, ongeacht hun culturele achtergrond, gebruik maken van sieraden en zich inspannen om er aantrekkelijk uit te zien. Dit relativeert het onderscheid tussen “barbaarse” en “beschaafde” culturen en plaatst het in het licht van universeel menselijk gedrag.

Daarnaast benadrukt de auteur dat sieraden en kleding niet louter fysieke objecten zijn, maar symbolen met culturele betekenis. Door de focus te leggen op sieraden en kleding, onthult de auteur de culturele betekenis en symboliek die hieraan verbonden zijn. Elementen zoals veren, edelstenen en het gebruik van piercings dragen in verschillende culturen vaak vergelijkbare symbolische betekenissen.

De tekst toont aan dat universele menselijke gedragspatronen en denkstructuren schuilgaan achter de ogenschijnlijke verschillen tussen culturen. Op deze manier benadrukt de auteur de relativiteit en gemeenschappelijkheid van culturen, en pleit hij voor een begrip dat verder gaat dan de binaire tegenstelling van “barbaars” en “beschaafd”.

Hoste, Huib. ‘Bouwkunst en de moderne samenleving’.  Ter Waarheid, Jg.1 (nr 2), Februari 1921, p 80-90.

このテキストは、Hoste が異なる文化の女性たちの装いを比較している部分です。一方には野生の女性、もう一方にはパリの洗練された女性の装いを並べて、二人の服装の類似点を指摘しています。Hoste は、野生の女性が少しの布で体を覆い、羽や金属製の装飾品を身につける一方で、パリの女性も夜の装いでは同様に露出度が高く、羽や宝石、装飾品を多く身につけていると述べています。そして、両者の服装方法に大きな違いがないことを示唆しています。つまり、自己装飾や自己表現の方法としての装いが、文化の違いを超えて共通していることを示しています。

Hoste の意図は、異なる文化や環境に属する女性たちの装いが、実は本質的に同じであることを強調することです。これは「両極端が触れ合う」という考え方を示しており、文明化された世界と野生の世界との間に見かけほどの差異がないことを示唆し、異なる文化や社会が表面的には異なって見えても、その根底には共通する普遍性が存在していることを指摘しています。

「野蛮」と「文明」という二元論的な見方を批判し、これらは相対的なものであり、絶対的な差異はないと考えました。どちらの女性も同じように装飾品を用い、自分を美しく見せることに努めています。これにより、文化的な「野蛮」と「文明」という区別が相対化され、普遍的な人間の行動として理解されます。また、装飾品や服装は単なる物理的な物体ではなく、文化的な意味を持つシンボルです。著者が装飾品や服装に注目することで、これらが持つ文化的な意味や象徴性を浮かび上がらせています。たとえば、羽や宝石、穴を開ける行為などは、異なる文化においても類似した象徴的な意味を持ちます。異なる文化の表面的な違いの背後にある普遍的な人間の行動や思考の構造を明らかにしています。このようにして、文化の相対性と共通性を強調し、「野蛮」と「文明」という二元論的な枠組みを超えた理解を促しています。

『相対性理論』1905, 1915

Albert Einstein, 1879-1955

『親族の基本構造』1949
『野生の思考』1962

Claude Lévi-Strauss, 1908-2009

Writing and Difference 1967

Jacques Derrida, 1930-2004

Dans ce passage, Hoste compare les styles vestimentaires de femmes de différentes cultures. Elle juxtapose une femme sauvage à une dame parisienne raffinée et met en évidence les similitudes dans leurs vêtements. Hoste décrit comment la femme sauvage couvre son corps avec peu de tissu et se pare de plumes et d’ornements métalliques, tandis que la dame parisienne est tout aussi révélatrice dans sa robe du soir et porte beaucoup de plumes, de bijoux et de bibelots. Ce faisant, elle suggère qu’il y a peu de différence dans la façon dont ces deux femmes s’habillent. Cela montre que la façon dont les gens s’habillent pour se décorer et s’exprimer est universelle, quelle que soit leur culture.

L’intention d’Hoste est de souligner que les styles vestimentaires des femmes de différentes cultures et milieux sont essentiellement les mêmes. Cela illustre l’idée des “extremes qui se rencontrent” et suggère qu’il y a moins de différence entre le monde civilisé et le monde sauvage qu’on ne le pense. Cela souligne que malgré les différences apparentes entre les cultures et les sociétés, il existe une humanité commune à un niveau plus profond.

Ce texte critique la vision binaire du monde en termes de « barbare » et « civilisé », et soutient que ces concepts sont relatifs et ne représentent pas des différences absolues. L’auteur souligne que les deux femmes, quelle que soit leur origine culturelle, utilisent des parures et s’efforcent de paraître attrayantes. Cela relativise la distinction entre les cultures « barbares » et « civilisées » et la replace dans le contexte du comportement humain universel.

De plus, l’auteur souligne que les bijoux et les vêtements ne sont pas de simples objets physiques, mais des symboles dotés d’une signification culturelle. En se concentrant sur les bijoux et les vêtements, l’auteur révèle la signification et la symbolique culturelles qui leur sont associées. Des éléments tels que les plumes, les pierres précieuses et l’utilisation de piercings ont souvent des significations symboliques similaires dans différentes cultures.

Le texte montre que des schémas et des structures de pensée universels du comportement humain se cachent derrière les différences apparentes entre les cultures. De cette manière, l’auteur souligne la relativité et les points communs des cultures, et plaide pour une compréhension qui va au-delà de l’opposition binaire entre « barbare » et « civilisé ».

In this passage, Hoste compares the dressing styles of women from different cultures. She juxtaposes a wild woman with a refined Parisian lady and highlights the similarities in their attire. Hoste describes how the wild woman covers her body with minimal cloth and adorns herself with feathers and metallic ornaments, while the Parisian lady is equally revealing in her evening wear and dons an abundance of feathers, jewels, and trinkets. In doing so, she suggests that there is little difference in the way these two women dress. This demonstrates that the way people dress to adorn and express themselves is universal, regardless of their culture.

Hoste’s intention is to emphasize that the dressing styles of women from different cultures and backgrounds are essentially the same. This illustrates the notion of “extremes meeting” and suggests that there is less difference between the civilized world and the wild world than one might think. It underscores that despite the apparent differences between cultures and societies, there exists a common humanity at a deeper level.

This text critiques the binary view of the world as “barbaric” and “civilized,” arguing that these concepts are relative and do not represent absolute differences. The author highlights that both women, regardless of their cultural background, utilize adornments and strive to appear attractive. This relativizes the distinction between “barbaric” and “civilized” cultures and places it within the context of universal human behavior.

Furthermore, the author emphasizes that jewelry and clothing are not merely physical objects but symbols imbued with cultural meaning. By focusing on adornments and attire, the author unveils the cultural significance and symbolism associated with them. Elements such as feathers, gemstones, and the practice of piercing often carry similar symbolic meanings across different cultures.

The text demonstrates that universal human behavioral patterns and thought structures lie beneath the apparent differences between cultures. In this way, the author underscores the relativity and commonalities of cultures and advocates for an understanding that transcends the binary framework of “barbaric” and “civilized.”